Του Γρηγορίου Αναγνώστου Αντιστρατήγου ε.α. και Επίτ. Υπαρχηγού ΕΛ.ΑΣ.

 

Ζούμε πρωτόγνωρες συνθήκες. Ένας ιός έχει καθηλώσει όλο τον πλανήτη. Η επιστήμη και η τεχνολογική πρόοδος, αδυνατούν να τιθασεύσουν το φαινόμενο. Ο «πανίσχυρος» άνθρωπος, που έρμαιο της αλαζονείας του, μπορεί να επιτύχει τα πάντα και να μην έχει ανάγκη κανέναν, παρακολουθεί αμήχανος  τα τεκταινόμενα. Ο παγκόσμιος ενιαίος κοινωνικός χώρος που θα ένωνε λαούς κι ανθρώπους, χωρίς σύνορα,  οδηγείται σε πλήρη  απομονωτισμό. Ο ανεπτυγμένος  ιδιώνυμος  πολιτισμός, με την αλματώδη του 

τεχνο-οικονομική εξέλιξη, που είναι ικανός να κατασκευάζει διαστημικά λεωφορεία 

και διηπειρωτικούς πυραύλους ακριβείας, αλλά όχι απλές συσκευές οξυγόνου…., τηρεί αιδήμονα σιγή.  

 Ο κορονοϊός για πρώτη φορά δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής «ισότητας», καθώς  συνειδητοποιούμε πως όλοι μας είμαστε το ίδιο... βασιλείς, ή στρατιώτες, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, ευγενικοί και αγενείς, νέοι και γέροι… καθισμένοι στην ίδια βάρκα που αρμενίζει στο άγνωστο… Σε αυτό το σύμπαν, ζήσαμε τους ομαδικούς θανάτους, όπως στη γειτονική μας Ιταλία και θανάτους  γιατί δεν υπήρχε ένας αναπνευστήρας, αλλά και  μοναχικούς θανάτους, όπου  άνθρωποι πεθαίνουν και η μοναδική δυνατότητα για να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο τους, είναι μέσω ενός κινητού.

Σήμερα διαπιστώνουμε ότι  αίρονται τα θεμελιώδη δικαιώματά μας,   η αίσθηση της ελευθερίας, του ελέγχου των κινήσεών μας, εδώ και τώρα, αιφνιδιαστικά  και χωρίς καμιά αντίδραση, απλά  με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Σήμερα χάνεται η αίσθηση ότι είμαστε  κύριοι του εαυτού μας. Καταρρέει ο μύθος της αυτοδυναμίας μας. Ο μύθος ενός άτρωτου, αυτόνομου, αυτοδύναμου ανθρώπου που αυτάρεσκα  ζει στο «νιρβάνα» της αυτάρκειάς του. Βάλαμε «pause», στο ρυθμό της ζωής, όταν η  ταχύτητα δεν άφηνε χώρο για βραδύτητα, για σκέψη, για αναστοχασμό.

 Το «νηπενθές» της ζωής, μας οδήγησε σε τρόπο ζωής, σαν να μην υπάρχει ο θάνατος. Παράλληλα, ζήσαμε  την αναλγησία  ορισμένων και κάποιων νέων παιδιών, που  μέσα τους λένε «δεν με νοιάζει, δεν θα πάθω κάτι», αλλά και κάποιων που διατίμησαν  την αξία της ανθρώπινης ζωής με βάση την ηλικία. Η ατομική ευθύνη καλείται να επιβληθεί τώρα, σε μία ναρκισσιστική εποχή σε άτομα λίγο-πολύ ανέτοιμα να την κάνουν τρόπο ζωής και όχι καταναγκασμό. Να αναβλύζει δηλ. με έναν αυθόρμητο τρόπο ως δική σου εσωτερική επιταγή και όχι υπό τον φόβο επιβολής κάποιας ποινής. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι  η συλλογική υπευθυνότητα και η ατομική ευθύνη είναι συγκοινωνούντα δοχεία και η σχέση τους είναι αμφίδρομη, επομένως το επίπεδο της πρώτης, συναρτάται στενά με την ποιοτική στάθμη της δεύτερης.

Όλα αυτά μας θυμίζουν και μας υπενθυμίζουν  πόσο άμαθοι είμαστε να διαχειριστούμε αυτό που σήμερα ζούμε. Σήμερα καλούμαστε να ανατρέψουμε την κρατούσα αντίληψη  ότι όλοι εμείς θεωρούμαστε στατιστικοί αριθμοί και μονάδες μέτρησης που κοστολογούνται χρηματικά. Το «έχειν», πλέον πρέπει να πάρει  τη θέση του  «είναι». Το  «εγώ» τη θέση του «εμείς», το «ανήκειν», τη θέση του «συνανήκειν»

Η επιβολή της κοινωνικής απόστασης, τo social distancing, τελικά δεν μας είναι  πολύ ξένο, γιατί υπήρχε εδώ και χρόνια και ήταν φυσικά  πολύ επιζήμιο. Οι ψηφιακές τεχνολογίες, με κεντρικό άξονα την ανάπτυξη σχέσεων από μακριά, είχαν ήδη περάσει στη ζωή μας. Το διαδίκτυο  εδώ και πολλά χρόνια «επέβαλε» τη μοναξιά  και «δημιούργησε» την  "έρημο των πυκνοκατοικημένων πόλεων". Τώρα προστέθηκε και η πανδημία και ανέδειξε ακόμα περισσότερο τη μοναξιά  μας, ιδιαίτερα στα πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα.

Στη χώρα μας, ευτυχώς, τα μέτρα ελήφθησαν εγκαίρως και λειτούργησαν, όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος, αποτελεσματικά στον έλεγχο και την ανάσχεση της πανδημίας, γεγονός που έτυχε  αναγνώρισης και εκθειασμού  από πολλές άλλες χώρες, διεθνείς οργανισμούς και έγκυρα ΜΜΕ. Το γεγονός ότι η προτεραιότητα  δόθηκε στην υγεία και όχι στην οικονομία, σε αντίθεση με άλλες μεγαλύτερες χώρες και υπερδυνάμεις, οράτε  Η.Β., Η.Π.Α., που υιοθέτησαν την ανοσία της αγέλης και έδωσαν στην ουσία «τρύπια σωσίβια» σε ναυαγούς, μας δίνει μια αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης στο κράτος που διαχρονικά απουσίαζε.

 Το «λοιδωρούμενο» από πολλούς δημόσιο σύστημα Υγείας, δοκιμάστηκε και τα κατάφερε.  Επίσης το επίπεδο  συμμόρφωσης και συνεργασίας, ήταν μοναδικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αν ληφθεί υπόψη το πνεύμα  απειθαρχίας και το d.n.a.  της ανομίας που χαρακτηρίζει τον Έλληνα και αυτό έγινε, όχι μόνο από το φόβο, αλλά και από το αίσθημα της  εμπιστοσύνης στο Κράτος και τις Αρχές του, ιδιαίτερα τις Υγειονομικές. Οφείλουμε να εκφράσουμε  την ευγνωμοσύνη μας σε όσους βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και ιδιαίτερα στους γιατρούς και νοσηλευτές της Χώρας, γιατί είναι   τιτάνιο το έργο που σηκώνουν στις πλάτες τους, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Σε ό,τι αφορά, τη διεθνή κοινότητα, στη φάση αυτή έδειξε σημάδια συλλογικής παράλυσης. Ήταν γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι οι πανδημίες είναι κάτι πιθανό να συμβούν και αυτό έγινε κατανοητό με την πανδημία του κορονοϊού SARS. Θα μπορούσαν να έχουν εργαστεί πάνω σε εμβόλιο, στην ανάπτυξη προστασίας από πανδημίες του κορονοϊού και με μικρές τροποποιήσεις να έχουμε σήμερα διαθέσιμο εμβόλιο. Θα περίμενε κανείς να δει πριν από μερικές εβδομάδες μια έκτακτη συνάντηση των ηγετών των μεγάλων χωρών για να καταλήξουν σε ένα κοινό σχέδιο δράσης και εκδήλωση αμοιβαίας αλληλεγγύης. Μάταια όμως.

Η ανθρωπότητα βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με μια παγκόσμια κρίση, ίσως τη μεγαλύτερη της γενιάς μας. Οι αποφάσεις που θα λάβουν οι πολίτες και οι κυβερνήσεις τις επόμενες εβδομάδες, πιθανώς θα διαμορφώσουν τον κόσμο για τα επόμενα χρόνια, όχι μόνον τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό μας. ʼραγε θα αντιμετωπίσουν τις υπαρξιακές απειλές  της ανθρωπότητας, όπως ο πυρηνικός πόλεμος και η υπερθέρμανση του πλανήτη; Στο τέλος αυτής της κρίσης η επιλογή θα είναι πιο αυταρχικά, βίαια κράτη, ή  ριζική ανασυγκρότηση της κοινωνίας με πιο ανθρώπινες συνθήκες, που οι ανθρώπινες ανάγκες θα έρχονται πρώτες έναντι του ιδιωτικού κέρδους;

Σε έναν πολιτισμένο κόσμο, οι πλούσιες χώρες θα βοηθούν τις χώρες που έχουν ανάγκη, ή θα  τις «στραγγαλίζουν»; «Η κρίση του κορονοϊού μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν «τι είδους κόσμο θέλουμε;

Εμείς, ως χώρα, που δοκιμαστήκαμε με τον κορονοϊό, αλλά αποτελέσαμε το  θετικό παράδειγμα στην αντιμετώπισή του, πρέπει αυτό  το  κεκτημένο, να το  κρατήσουμε ως κόρην οφθαλμού, αν θέλουμε να υπάρξει συνέχεια, γιατί το «φυλάξασθαι τα αγαθά χαλεπώτερον του κτήσασθαι εστί». Γιατί το αιώνιο μικρόβιο της διχόνοιας, που απενεργοποιήθηκε στην διάρκεια της κρίσης, καιροφυλακτεί παντού. Πρέπει να   ενισχύσουμε την αλληλεγγύη, τη σχέση μας με τον πλησίον και το αίσθημα του «συνανήκειν». Δεν αφήνουμε κανέναν, χωρίς βοήθεια, στη προσπάθεια της Πολιτείας για την υπέρβαση της κρίσης. Να αναδείξουμε και αξιοποιήσουμε τα άξια τέκνα της πατρίδας, οράτε κ. Τσιόδρα, σε μόνιμη βάση, χωρίς κομματικά κριτήρια, αλλά και όλους τους επαγγελματίες, που μπορούν να διαχειριστούν καταστάσεις κρίσης, από τις οποίες έχουμε οδυνηρές εμπειρίες ως χώρα.

 

  Να οικοδομήσουμε πάνω στη σχέση εμπιστοσύνης κράτους – πολίτη και στους θεσμούς του Κράτους, γιατί αυτό μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά με το ελληνικό φιλότιμο. Αλλά για να λειτουργήσει αυτή η σχέση, χρειάζεται να εμπνέεται ο πολίτης από την ηγεσία του και να φαίνεται ότι ηγούνται οι καλύτεροι, τουλάχιστον σε κρίσιμους τομείς. Με ευαισθησία και ενσυναίσθηση προστατεύουμε τους ευάλωτους και τιμούμε την ανθρώπινη αξία.  Στη νέα μας ηθική, κάθε θάνατος, δεν θα είναι στατιστικό δεδομένο, αλλά απώλεια δικού μας ανθρώπου. Ο ιός, ας λειτουργήσει ως δάσκαλος ταπεινότητας σε μια υπερφίαλη ανθρωπότητα.

Επειδή υπάρχουν πολλά ερωτήματα και απορίες από αρκετούς συναδέλφους, σχετικά με τα ενημερωτικά σημειώματα του μηνός Μαρτίου 2020, η Ομοσπονδία μας δια του αρμοδίου Α΄Αντιπροέδρου ΜΠΕΤΤΑ Δημητρίου υποστρατήγου ε.α. ο οποίος και ανέλυσε το προκύψαν θέμα  , σας γνωρίζει τα εξής:
 Όπως σας είχαμε ενημερώσει, κατά τον επανυπολογισμό των Συντάξεων μας, την 1-1-2019,  σύμφωνα με τον  Ν. 4387/2016 (Νόμο Κατρούγκαλου) σε αρκετούς συναδέλφους,  για τον υπολογισμό της ανταποδοτικής σύνταξης,  καταχωρήθηκε από τον ΕΦΚΑ (πρώην ΓΛΚ) συντάξιμος μισθός, ( Συντάξιμες Αποδοχές όπως αναφέρονται στην τροποποιητική Πράξη Συνταξιοδότησης) χαμηλότερος από αυτόν, της τελευταίας τροποποιητικής συνταξιοδοτικής πράξης τους  και σε ορισμένους υψηλότερος.  Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στους μεν πρώτους να είναι μικρότερη η ανταποδοτική σύνταξη και μεγαλύτερη η προσωπική διαφορά,  στους δε  δεύτερους, το αντίθετο, σε σχέση πάντα με τον ορθό υπολογισμό.

Ειδικότερα:

1. Σε όσους αποστρατεύτηκαν  από 1-1-2008 έως και 31-7-2012, υπολογίσθηκε η ανταποδοτική σύνταξη, λανθασμένα, με υψηλότερο συντάξιμο μισθό από αυτόν που ανέγραφε η τελευταία Συνταξιοδοτική Πράξη (ελήφθησαν υπόψη οι συντάξιμες αποδοχές πριν τις μνημονιακές μειώσεις του 2012) και
2.Σε όσους αποστρατευτήκαν από 1-8-2012 έως και 14-11-2014, υπολογίσθηκε η ανταποδοτική σύνταξη, λανθασμένα, με χαμηλότερο συντάξιμο μισθό από αυτόν που ανέγραφε, η τελευταία Συνταξιοδοτική Πράξη (ελήφθησαν υπόψη οι συντάξιμες αποδοχές μετά  τις μνημονιακές μειώσεις του 2012 και πριν την αποκατάσταση του 50% του βασικού μισθού με νόμο το 2014), με αποτέλεσμα  να επηρεάζεται εκτός από την ανταποδοτική σύνταξη και η προσωπική διαφορά. 

Το λάθος αυτό είχε εντοπιστεί από πολλούς συναδέλφους και ο ΕΦΚΑ  τους είχε διαβεβαιώσει, ότι θα διορθωθεί. Η διόρθωση αυτή πραγματοποιήθηκε και αποτυπώθηκε στα  Ενημερωτικά Σημειώματα Σύνταξης που αναρτήθηκαν με τη σύνταξη Μαρτίου 2020.  

 Επομένως αρκετοί συνάδελφοι θα δουν αυτές τις διαφορές με το τελικό ποσό να μην αλλάζει. 

 Επίσης μπορούν να αντιπαραβάλουν τις Συντάξιμες Αποδοχές της Τελευταίας Συνταξιοδοτικής Πράξης με το «Συντάξιμος μισθός την 12/5/2016» που εμφαίνεται στη δεύτερη σελίδα του Μηνιαίου Ενημερωτικού Σημειώματος, ελέγχοντας και αυτοί το ορθόν της αναγραφής.

ΠΗΓΗ : http://www.poaasa.gr/

      Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου εύχονται σε εσάς και τις οικογένειές σας Καλή Ανάσταση με Υγεία, Υπομονή και Αισιοδοξία.

Στο «Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών» του Σύλλα Τζουμέρκα, η δράση περιστρέφεται γύρω από δύο γυναίκες κι ένα έγκλημα. Αλλά κι έναν τόπο.

Τεράστιο μέρος της δύναμης της ταινίας προκύπτει από το περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται, μια εικόνα της ελληνικής επαρχίας που συνήθως μένει έξω από τις μεγάλες παραγωγές. «Όταν ετοιμάζαμε “Το Θαύμα” και πηγαίναμε συχνά-πυκνά πια στο Μεσολόγγι, ένα από τα ερωτήματα που έπρεπε να απαντήσουμε, ήταν ποιοι θα έπαιζαν μια σειρά από ομιλώντες ρόλους της ταινίας», μας λέει ο Σύλλας Τζουμέρκας, σκηνοθέτης της ταινίας.

«Ποιοι δηλαδή θα ήταν οι ηθοποιοί, ερασιτέχνες, επαγγελματίες ή ό,τι άλλο, που θα έπαιζαν τους μικρούς ρόλους που θα ζωντάνευαν αυτή την αίσθηση της κοινότητας της μικρής πόλης που θέλαμε να δημιουργήσουμε για τον κόσμο της ταινίας: τους καλεσμένους του γάμου, πολίτες στο αστυνομικό τμήμα που διοικεί η Ελισάβετ (Αγγελική Παπούλια), τους θαμώνες του Holy City Saloon (το μπαρ που δουλεύει η Άξελ της Μαρίας Φιλίνη), ανθρώπους σε νοσοκομεία, στον δρόμο, τον τοπικό ιατροδικαστή, τη βοηθό του εισαγγελέα, και πολλούς-πολλούς ακόμη». Η λύση ήταν κοντά: «Γρήγορα στραφήκαμε στο Αγρίνιο, μια μεγαλύτερη και γενικά πιο ζωντανή πόλη στην οποια ξέραμε ότι λειτουργούν και πολλές θεατρικές ομάδες», λέει ο σκηνοθέτης.

Θεατρικές ομάδες βρίσκεις πολλές. «Η χαρά μας ήταν απίστευτη όταν η προσέλευση στο casting call μας ήταν όντως πολύ μεγάλη και γεμάτη κέφι», θυμάται ο Τζουμέρας. Όμως η ιδιαιτερότητα της ομάδας ΘΕΑΤΡόPolice ήταν εκεί, στο όνομά της: Με ξεκίνημα το 2013, η θεατρική ερασιτεχνική ομάδα συστήθηκε έχοντας μέλη αποκλειστικά αστυνομικούς της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ακαρνανίας, έχοντας έκτοτε βοηθήσει διάφορες δομές και ιδρύματα της τοπικής κοινωνίας.

Στο casting call ο σκηνοθέτης μαζί με τους συνεργάτες του, Mιλτο Ντζούνη (βοηθό σκηνοθέτη), Κλεοπάτρα Αμπατζόγλου (κάστινγκ) και Ρωμανό Αργυρόπουλο (β’ βοηθός), βρήκαν διάφορους ερασιτέχνες και εκπαιδευμένους ηθοποιούς που έπαιξαν στην ταινία (όπως τους Βλάση Μιζάλο, ο αστυνόμος “Βλάσης” στην ταινία, Σίμο Πετρόπουλο και Ειρήνη Δαφνιά), ανακάλυψαν και την ύπαρξη της πολυβραβευμένης θεατρικής ομάδας των αστυνομικών του Αγρινίου.

«Πολύ γρήγορα καταλάβαμε τη χημεία», θυμάται. «Μιλήσαμε, γελάσαμε, κάναμε πρόβες εκεί, μετά πρόβες και με τους ηθοποιούς που ήρθαν από την Αθήνα, βγάλαμε και καινούργιες σκηνές και κείμενα, και γενικά φτιάξαμε συνεργασία υπέροχη: γεμάτη χιούμορ, όρεξη, κέφι, έμπνευση, θάρρος, παρρησία, πειθαρχία και δύναμη». Το «Θαύμα» άρχισε γρήγορα να παίρνει σχήμα γύρω -και- από τα νέα του μέρη: «Όσοι ξέρουν, ξέρουν ότι – αν και υπηρετούν φυσικά εντελώς διαφορετικά αντικείμενα και το ένα από τα δύο είναι έργο ελευθερίας – το σινεμά καθαρά σαν πρακτική, ζωντανή διαδικασία γυρίσματος (στην καλή του βερσιόν), έχει απρόσμενες ομοιότητες με τα ένστολα επαγγέλματα (στην καλή τους βερσιόν)», εξηγεί ο Τζουμέρκας.

«Απαιτούν συγκέντρωση και όχι σκόρπισμα, εμπειρία στη ζωή και πρακτική γνώση των ανθρωπίνων στην ψυχή και στη συμπεριφορά, αντίληψη ιεραρχίας, σεβασμό του προσώπου, φροντίδα και αποφασιστικότητα, αντανακλαστικά, μάτι για τη λεπτομέρεια, φυσική ρώμη και αντοχή στην πίεση, επιμονή και υπομονή, αβίαστη δυνατότητα να πηγαίνεις από το ήσυχο στο έντονο και, ανάποδα, θέλουν και πολύ αυτοέλεγχο».

Για τον άνθρωπο πίσω από το φιλμ, δεν είναι λοιπόν τυχαίο το πόσο ωραία κύλησε αυτή η συνεργασία, και πόσα όμορφα πράγματα ανταλλάχθηκαν ανάμεσα στους ανθρώπους της παραγωγής και στην θεατρική ομάδα των αστυνομικών του Αγρινίου. Γι’αυτό κι εμείς θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα από αυτούς, ζητώντας από τον Σύλλα Τζουμέρκα να μας συστήσει το τιμ.

«Στο τελικό cut της ταινίας που κυκλοφορεί -ή όταν θα βγουν κάποιες deleted scenes και το extended cut που έχει μια καλή έξτρα μισή ώρα- γνωρίστε τους Νίκο Διώτη (“Λάμπρος”, ο άντρας στο μπαρ), τον Βασίλη Σβίγγο (ο άντρας στην παραλία), τον Θοδωρή Ρεβύθη (ο ιατροδικαστής, που δίπλα του παίζω κι εγώ τον βοηθό του που σφουγγαρίζει), τον Λάμπρο Κατσινούλα, τον Γιώργο Πιστιόλα, τον Νίκο Τσαρούχη, τον Γιάννη Χριστόγιαννη, τη Μαγδαληνή Σαρλάμη, τον Θύμιο Παπαγρίβα, τη Βασιλική Βλάχου, τον Κωνσταντίνο Παπαγαλάνη, τη Βάνα Ρόκκα, και άλλους», μας λέει ο βραβευμένος Έλληνας σκηνοθέτης. «Αστυνομικούς και πολύ ψυχωμένους ηθοποιούς, και όταν θα τους τύχετε να παίζουν στο θέατρο με την ομάδα τους, μην τους χάσετε. Είναι εξαιρετικοί», καταλήγει.

Μας είπαν οι ίδιοι περισσότερα για την εμπειρία.

Φωτογραφικά πορτρέτα: Βαγγέλης Πατσιαλός (@vangelispatsialos)

Βασίλης Σβίγγος
«Μια εμπειρία στο γυμνάσιο με έπεισε. Στα πλαίσια ενός μαθητικού φεστιβάλ, το σχολείο μου ανέβαζε την παράσταση “Ιφιγένεια εν Ταύροις”, εγώ δήλωσα συμμετοχή, όμως στην οντισιόν δεν με επέλεξαν και στεναχωρήθηκα. Ο δάσκαλος και σκηνοθέτης, το κατάλαβε και με πήρε μαζί του ως βοηθό, οπότε έζησα μέσα από εκεί την μαγεία του θεάτρου».

«Έχοντας την ιδιότητα του επαγγελματία αστυνομικού και ερασιτέχνη ηθοποιού το πιο ενδιαφέρον είναι ότι μου δίνεται η δυνατότητα να βγάλω στο θέατρο κάποιους χαρακτήρες διαφορετικούς από ό,τι είμαι σαν άνθρωπος. Είναι κάτι όμως που συμβαίνει πολλές φορές όταν καλούμαι να διαχειριστώ διάφορα περιστατικά στην δουλειά μου που χρειάζονται διαφορετική προσέγγιση κάθε φορά .Έτσι λοιπόν στην υπηρεσία πολλές φορές λειτουργώ σαν ηθοποιός».

«Απίστευτη, μοναδική, αξέχαστη, μπορώ να πω πολλά επίθετα για αυτήν την μοναδική μου εμπειρία του να συμμετέχω στα γυρίσματα μιας ταινίας. Ο Σύλλας Τζουμέρκας έμαθε για την ομάδα μας και επικοινώνησε μαζί μας όποτε όλα μετά έδεσαν αρμονικά και ζήσαμε απίστευτες στιγμές τόσο στα γυρίσματα όσο και στις πρόβες. Τα γυρίσματα διήρκησαν γύρω στις 12 ώρες, αλλά όταν τέλειωσαν ένιωσα μια στενοχώρια. Ήθελα να παρακαλέσω τον Σύλλα να πηγαίνω στα γυρίσματα απλώς να βρίσκομαι εκεί για να παίρνω δόσεις από την μαγεία του σινεμά».

To character poster του Βασίλη Σβίγγου από τη σκηνή της παραλίας

Γιώργος Πιστιόλας
«Από μικρός είχα αγάπη στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Δυστυχώς ο κόσμος νομίζει ότι οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι κενοί από συναίσθημα και πάσχουν από έλλειψη κουλτούρας και Παιδείας. Η ΘΕΑΤΡόPolice λοιπόν είναι εδώ ,lo9για να δείχνει ότι κάνουν λάθος».

«Είναι ξεχωριστό γεγονός η αγάπη που παίρνω κάθε φορά που τελειώνει μια παράσταση και με το χειροκρότημα τους οι θεατές μας δείχνουν το θαυμασμό τους».

«Η ταινία είναι ένα ανεπανάληπτο γεγονός στη ζωή μου που θα έχει θέση στην καρδιά μου. Προέκυψε από την επιθυμία του Σύλλα να δει την ομάδα μας, αλλά και τον ενθουσιασμό μας όταν μάθαμε για την ταινία. Ήταν αληθινά ξεχωριστό γεγονός τόσο η οντισιόν που περάσαμε, όσο και η μαγεία των γυρισμάτων, ο επαγγελματισμός όλων των συμμετεχόντων, και η απίστευτα φιλική διάθεση απ’ όλους. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!»

Μαρία Ντέλη
«Όταν ήρθα μετάθεση από την Αθήνα στο Αγρίνιο, έμαθα γι’ αυτήν την υπέροχη ομάδα και τα καταπληκτικά της επιτεύγματα. Αργότερα γνώρισα υπηρεσιακά κάποια μέλη της που μου πρότειναν να συμμετέχω κι εγώ. Στην αρχή ήμουν αρνητική, διότι είμαι ντροπαλή σαν χαρακτήρας, αλλά όσο το σκεφτόμουν τόσο περισσότερο μου άρεσε αυτή η ιδέα, ίσως ήταν και παιδικά απωθημένα. Έτσι αργότερα αποφάσισα να δοκιμάσω. Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα έβγαινα πάνω στη σκηνή μπροστά σε τόσο κόσμο, θα τσαλάκωνα τον εαυτό μου και δεν θα ντρεπόμουν. Τι όμορφο συναίσθημα να ακούς τον κόσμο να γελά, να χειροκροτεί, να συμμετέχει μαζί μας καθ’ όλην τη διάρκεια της παράστασης! Μαγεία!»

«Σίγουρα λόγω της ιδιότητάς μας του αστυνομικού, κάποιοι μας έβλεπαν αρχικά καχύποπτα. Πλέον όμως έχουν αναγνωρίσει την προσπάθειά μας και μας έχουν αγκαλιάσει. Εδώ στο Αγρίνιο γέμιζε το θέατρο από νωρίς όταν παίζαμε και υπήρχαν πολλοί που στέκονταν όρθιοι δύο ώρες. Και στην Ιεράπετρα πάλι ένιωσα σαν διάσημη. Περπατούσαμε στο δρόμο και ερχόταν ο κόσμος να μας συγχαρεί, να μας μιλήσει. Πολύ παράξενο…»

Νίκος Διώτης
«Στο πλαίσιο της αναζήτησής μου για δημιουργική απασχόληση εκτός των εργασιακών μου καθηκόντων, ενδιαφέρθηκα και συνεισέφερα στη δημιουργία ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας αστυνομικών υπαλλήλων της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ακαρνανίας. Όλη η διαδικασία ήταν εξαιρετική και εποικοδομητική. Εννοώ, τα μηνύματα έμμεσα ή άμεσα που εισέπραξα από την ανάγνωση των θεατρικών κειμένων έως και το χειροκρότημα στη σκηνή, απέδωσαν ειδική αξία στην επιλογή μου αυτή. Θεωρώ ότι το ζητούμενο πάντα είναι η καλλιέργεια της ψυχής. Και αυτό έχει τη δύναμη να το πραγματώνει το Θέατρο.»

«Τα αστυνομικά καθήκοντα απαιτούν εγρήγορση, οργάνωση και πειθαρχεία. Διαπίστωσα ότι τα ίδια στοιχεία απαιτούνται και στο Θέατρο. Αυτό με βοήθησε να είμαι πιο συμμετοχικός και να λειτουργούν γρήγορα τα ανακλαστικά μου στην διαδικασία της προετοιμασίας και της απόδοσης ενός ρόλου. Ωστόσο για μένα το Θέατρο και κάθε μορφή Τέχνης για να πραγματωθεί προϋποθέτει τη συμμετοχή της ύπαρξης του ανθρώπου και όχι της επαγγελματικής του ιδιότητας. Οι αναμνήσεις μου από τη θεατρική πράξη είναι πολλές, ιδιαίτερες όμως είναι αυτές που προκαλούν γέλιο και μια γενική ευφορία στα μέλη της ομάδας. Π.χ. από τις πολλές πρόβες να μαθαίνεις και τα λόγια του συμπαίκτη σου και να μη σταματάς στη δική σου ατάκα, να συνεχίζεις να λες και τα λόγια του άλλου!»

«Η εμπειρία στη συμμετοχή μου στην ταινία του Σύλλα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου! Χάρηκα πολύ τη συνεργασία μαζί του και θαύμασα τον επαγγελματισμό του. Τον ίδιο επαγγελματισμό διέκρινα στα μέλη του θιάσου και στο συνεργείο. Βεβαίως ήταν εμφανέστατες οι διαφορές από τις διαδικασίες μιας θεατρικής παραγωγής, τουλάχιστον όπως τις έχω βιώσει εγώ, λ.χ. ως προς το χώρο ή ως προς την ερμηνεία ή ως προς τον τρόπο μετάδοσης των μηνυμάτων. Ήταν πράγματι μια εμπειρία ζωής!»

Γιώργος Πιστιόλας & Θανάσης Δόβρης σε deleted scene στον στάβλο του Μιχάλη. (φωτό: Κική Παπαδοπούλου)

Νίκος Διώτης(“Λάμπρος”) και Αγγελική Παπούλια στη σκηνή του Holy city Saloon.

Νίκος Τσαρούχης
«Συμμετείχα ως μαθητής σε παραστάσεις του σχολείου. Μεγαλώνοντας παρακολουθούσα θέατρο και κινηματογράφο και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ ερασιτεχνικά, δεν την άφησα ανεκμετάλλευτη».

«Το πιο περίεργο ήταν η δυσπιστία των περισσότερων, όταν είχαμε ξεκινήσει και το πιο αξιοθαύμαστο το πώς αυτή μετατράπηκε σε σεβασμό και θαυμασμό προς την ομάδα μας. Θυμάμαι μια φορά περπατώντας στο δρόμο, ένα μικρό παιδί να λέει στη μαμά του “μαμά ο ηθοποιός από το θέατρο πες του γεια”. Και με πλησίασε και μου λέει, Ο γιός μου μου είπε να σας πω ότι είστε πολύ καλός, και γέλασε πολύ. Πραγματικά έμεινα άναυδος και τους ευχαρίστησα».

«Η συμμετοχή στην ταινία θα μου μείνει αξέχαστη. Η παραγωγή φοβερά οργανωμένη, οι επαγγελματίες ηθοποιοί προσιτοί και καθόλου σνομπ. Θυμάμαι την κλακέτα να χτυπάει και μετά όλα γίνονται μαγικά.»

*Η ομάδα ΘΕΑΤΡόPolice, υπό την αιγίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ακαρνανίας και της Διεθνούς Ένωσης Αστυνομικών / Τοπική Διοίκηση Ακαρνανίας, σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, έχει παρουσιάσει τις παραστάσεις «Ο Κύριος Πουρσονιάκ» του Μολιέρου, «Η σπασμένη στάμνα» του Χ.Φ. Κλάιστ, «Ψέμα στο Ψέμα» του Άντονι Νίλσον, «Η Γραμμή» του Ίσραελ Χόροβιτς και «Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης» του Α. Σακελλάριου. Έχει εκπροσωπηθεί στο φεστιβάλ ερασιτεχνικών μονολόγων Αγρινίου και έχει τιμηθεί με 15 βραβεία σε τρία Πανελλήνια φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Ιεράπετρας.

Νίκος Τσαρούχης, Μιχάλης Κίμωνας, Αγγελική Παπούλια σε deleted scene του νοσοκομείου

Θανάσης Δόβρης, Νίκος Διώτης, Θοδωρής Ρεβύθης, Λάμπρος Κατσινούλας στη σκηνή του γάμου

Νίκος Διώτης, Λάμπρος Κατσινούλας και Μιχάλης Μαθιουδάκης στη σκηνή του γάμου

Μαγδαληνή Σαρλαμή στη σκηνή του γάμου

Βάνα Ρόκκα στη σκηνή του γάμου

O Μιχάλης Μαθιουδάκης και η ομάδα του θεάτρουPolice κάνουν σέλφι στη σκηνή του γάμου

*Η ταινία «Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών» του Σύλλα Τζουμέρκα έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου πριν προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες. Είναι υποψήφια για 12 βραβεία Ίρις ανάμεσα στα οποία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Α’ Γυναικείου και Ανδρικού.

Φωτογραφικά πορτρέτα: Βαγγέλης Πατσιαλός (@vangelispatsialos)

ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

πηγή : Oneman.gr