Του ε.α Ταξιάρχου της ΕΛ.ΑΣ ΚΑΛΙΜΑΝΗ Κωνσταντίνου του Δημητρίου.

 -Στις 15-12-2014, πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο από θεατές-ακροατές, Παπαστράτειο  Μέγαρο Αγρινίου, εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν ο Δήμος  και η Αστροφυσική Εταιρεία Αγρινίου, με ομιλητή τον διαπρεπή αστροφυσικό κ.ΣΙΜΟΠΟΥΛΟ Διονύσιο, επίτιμο διευθυντή του Ευγενίδειου Πλανητάριου, με θέμα <<Η Γέννεση του του Σύμπαντος>>.

-Η προσήλωση των ακροατών στα αναφερόμενα από τον ομιλητή, ήταν αντάξια του κύρους του και του αναπτυσσόμενου θέματος, με το γνωστικό αντικείμενο του οποίου, ομολογώ, πολύ λίγες γνώσεις έχω.

-Εκστασιάστηκα ακούγοντας για την ύπαρξη δισεκατομμυρίων γαλαξιών, πλανητών, για έτη φωτός και ιλιγγιώδεις ταχύτητες  και ιδιαίτερα για  την ύπαρξη ενός Μπουζονίου, του σωματιδίου του Χίγκς, επονομαζόμενο εκλαϊκευμένα και καταχρηστικά ως σωματίδιο του Θεού, που προσδοκάται από τους επιστήμονες ότι θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της δημιουργίας του Σύμπαντος και της θεωρίας της Μεγάλης ΄Εκρηξης, αμέσως μετά τα πρώτα δευτερόλεπτα της Γέννεσης, ελπίδες που  δεν επιβεβαίωσε ,ούτε όμως και διέψευσε, το  πείραμα της 4-7-2012 στο Μεγάλο Επιταχυντή του CERN.

-Κυρίαρχο ερώτημα που προέκυψε και πολύ τεκμηριωμένα τέθηκε από πολλούς προς τον ομιλητή, ο οποίος δήλωσε προσωπική και επιστημονική αδυναμία να εκφέρει άποψη, ήταν το τι προϋπήρξε της Μεγάλης Εκρηξης, ποιος ή τι ήταν εκείνο που προκάλεσε τη Γέννεση, δηλαδή είναι έργο  μιας υπέρτατης δύναμης, ενός Θεού, ή όλα έγιναν από το απόλυτο τίποτα.

-Η επιστήμη, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Γιώργος Γραματικάκης, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, δεν θα αποδείξει ποτέ την ύπαρξη του Θεού, ούτε βέβαια την ανυπαρξία του και η  πραγματική πίστη στο Θεό, έχει μια υπερβατική διάσταση. Ετσι, ανάλογα με τον ψυχισμό και την εμπειρία του, εναπόκειται στον κάθε άνθρωπο να τη δεχθεί ή να την απορρίψει.

-Χιλιάδες άνθρωποι γύρω μας, έχουν λαθεμένη εικόνα για τα πορίσματα της επιστήμης. Πιστεύουν ότι η Επιστήμη οδηγεί στην αθεΐα, ενώ οδηγεί στο Θεό, με βέβαιο και απόλυτο τρόπο.

-Υπάρχουν άνθρωποι που επιδεικτικά προβάλλουν την αθεΐα τους, ως πιστοποιητικό μορφωμένου και συνειδητοποιημένου πολίτη, επικαλούμενοι την Καζαντζάκειο ρήση <<Δεν πιστεύω και δεν φοβάμαι τίποτα .Είμαι ελεύθερος>>. Πόσο ελεύθερος, πόσο δημιουργικός και πόσο ευτυχισμένος, μπορεί να είναι κάποιος, που δεν ελπίζει τίποτα, δεν έχει σχέδια και όνειρα για τη ζωή, για το μέλλον το δικό του, των παιδιών του, το μέλλον του κόσμου;

-Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από την πίστη ή την αποδοχή μας. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς. Εμείς έχουμε ανάγκη το θεό. Εμείς δεχόμαστε στη ζωή μας τα μηνύματα του Ευαγγελίου και η ζωή μας αλλάζει, αποκτά νόημα, σκοπό, περιεχόμενο. Δεν φοβόμαστε, βαδίζουμε με σιγουριά και πίστη, όπως ένα παιδί κρατάει από το χέρι τον πατέρα του και νοιώθει απόλυτη ασφάλεια.

-Η απομυθοποίηση και ο ευτελισμός  των θρησκειών, χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται, ως συνειδητή επιλογή,  μεθοδολογία και επιδίωξη των ισχυρών, για να αποδημήσουν τις αρχές και τις αξίες που τις συνθέτουν και  με απώτερο σκοπό των απόλυτο έλεγχο των λαών.

-Είναι όμως γεγονός ότι όσο η θρησκεία γίνεται κοσμική και αποκτά εξουσίες, οδηγεί τον άνθρωπο στο φανατισμό και τη βαρβαρότητα, όπως τα θύματα της Ιεράς Εξέτασης τον Μεσαίωνα και των Πύργων της Νέας Υόρκης. Αυτό  όμως σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί, ούτε αλλοιώνει τον βαθύτατα ηθικοπλαστικό ρόλο της, τη συμβολή της στην αρμονική και ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, στη δημιουργία συνειδησιακών πλαισίων συμπεριφοράς, στην τιθάσευση των ορμέμφυτών μας, στην εξημέρωσή μας, στην καλύτερη ποιότητα της ζωής μας.

-Η Πατρίδα μας  σήμερα κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε. Τα ντόπια και ξένα κέντρα αθεϊσμού μέσω της ντόπιας και ξένης πολιτικής και πνευματικής νομενκλατούρας, πολέμησαν μεθοδικά την πίστη του λαού μας, δια των προσωπικών παραδειγμάτων τους   άμβλυναν τις αντιστάσεις του, μεταβάλλοντάς τους σε παθητικούς  και ανεκτικούς θεατές των εγκλημάτων τους,  αλλά και πολλές φορές συνενόχους τους.

-Η κρίση που τα τελευταία χρόνια βιώνουμε είναι πρωτίστως κρίση θεσμών, αξιών και έλλειψης προτύπων. Και ο ηθικοπλαστικός ρόλος της Πίστης εδώ  έχει τεράστιο ρόλο.