Με αφορμή το ατυχές επεισόδιο στο Πέραμα
 

Του Νικολάου Κουτρουμπή

Ταξιάρχου Χωροφυλακής ε.α.

2/11/2021

 

Στις 22/10/2021, στο Πέραμα Αττικής, συνέβη ένα, ακόμη, τραγικό γεγονός. Ένας νέος άνθρωπος, πατέρας μικρών παιδιών, έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικών, που εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία. Ο οδηγός του κλεμμένου αυτοκινήτου, στο οποίο επέβαιναν ακόμη δύο νεαρά επίσης άτομα, όχι μόνο αρνήθηκε να δεχθεί τον αστυνομικό έλεγχο, αλλά αντίθετα ετράπη εις φυγήν αναπτύσσοντας ιλιγγιώδη ταχύτητα και όταν βρέθηκε σε αδιέξοδο έκανε επικίνδυνους ελιγμούς με αποτέλεσμα να εμβολίσει τα δίκυκλα της ομάδος ΔΙΑΣ που τον κατεδίωκαν και να τραυματίσει επτά αστυνομικούς.  Ο νεκρός και οι άλλοι δύο που επέβαιναν του κλεμμένου αυτοκινήτου αποδείχθηκε, εκ των υστέρων, ότι ήταν Ρομά. 

Όπως ήταν φυσικό οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το ατυχές αυτό περιστατικό, στο οποίο υπήρχε  και νεκρό άτομο, όπως συμβαίνει πάντοτε σε παρόμοιες περιπτώσεις, ερευνώνται, από την πρώτη στιγμή, τόσο διοικητικώς όσο και ποινικώς, από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Αστυνομίας και τη Εισαγγελίας Πειραιώς. Αναμένομεν τα τελικά πορίσματα.

 

Μετά από όσα δηλώθηκαν από διαφόρους, δυστυχώς, παράγοντες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής  και σχολιάσθηκαν, με τρόπο ακατανόητο από τα ΜΜΕ, κατά των αστυνομικών που ενεπλάκησαν στο περιστατικό, θεώρησα υποχρέωσή μου να παρέμβω και να επισημάνω ορισμένα στοιχεία  τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να αξιολογούνται σε παρόμοιες περιπτώσεις, πριν καταδικάσουμε ή προσβάλλουμε βάναυσα, συνανθρώπους μας και εν προκειμένω τους αστυνομικούς που εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία.   

 

Τι πρέπει να έχουμε υπόψη μας:

Πρώτον. Η αστυνομία, λόγω της αποστολής της, είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται καθημερινώς, στη πρώτη γραμμή της  μάχης που διεξάγεται κατά του εγκλήματος και αυτό πράττει σε εικοσιτετράωρη βάση, ολόκληρο το χρόνο. Με δεδομένο δε, ότι η εγκληματικότητα, δυστυχώς,  δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να εξαλειφθεί ή να  μειωθεί  αποτελεσματικά,  η αστυνομία θα παραμένει στη θέση της και θα αγωνίζεται να μετριάσει το κακό. Όσο υπάρχουν εγκληματίες, η κοινωνία πρέπει να προστατεύεται από τις προσβολές τους και η  αστυνομία οφείλει να συλλαμβάνει τους δράστες και να τους οδηγεί στη δικαιοσύνη, χωρίς καμία διάκριση.  

 Στην  καθημερινή μάχη που δίνει η αστυνομία, στο πεδίο της παρανομίας και της εγκληματικής συμπεριφοράς, για να επιβάλει το κράτος του νόμου και να  εξασφαλίσει την  κοινωνική ειρήνη των πολιτών, κάθε αστυνομικός, όταν βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού του για να αναλάβει υπηρεσία και αποχαιρετά την οικογένειά του, κάνει μια ευχή: Ο θεός να τον φυλάει από κακοτυχίες. Και τα τυχόν  επεισόδια να έχουν την καλύτερη και πιο ανώδυνη έκβαση και ο νόμος να  εφαρμόζεται με τον ηπιότερο τρόπο, ώστε και ο ίδιος να επιστρέφει ανακουφισμένος στην οικογένειά του.

 

Η αρχή της νομιμότητας και της υπηρεσιακής δεοντολογίας:

 

Ο Αστυνομικός, είναι επαγγελματίας κρατικός λειτουργός, που έργο και έγνοια του έχει τη φρούρηση και προστασία των πολιτών, υπό την ευρεία έννοια του όρου, και της κοινωνίας  στο πλαίσιο του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας.

Κατά την επέμβασή του για την επιβολή του νόμου, ενεργεί τηρώντας την αστυνομική δεοντολογία που βασίζεται στις αρχές της  «…αναγκαιότητας, της προσφορότητας (καταλληλότητας) και της αναλογικότητας» και χρησιμοποιεί τα κατά το δυνατόν, ηπιότερα μέσα, αποφεύγοντας κάθε περιττή ενόχληση, σκληρότητα ή αδικαιολόγητη φθορά ιδιοκτησίας. 

 

Ευτυχώς, ότι και στην Ελλάδα η λειτουργία της Αστυνομίας διέπεται από το σύνταγμα, τους νόμους και τις διεθνείς συμβάσεις, και κινείται αυστηρώς εντός του πλαισίου της προστασίας και διαφυλάξεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

 

Ευτυχώς, ότι η δράση της αστυνομίας συντελείται σε πλήρη διαφάνεια και υπάρχουν αυστηροί κανόνες ελέγχου των πράξεών της.

 

Ευτυχώς ότι στο πολιτισμένο κόσμο, πέραν του εσωτερικού δικαίου της χώρας τους, οι αστυνομίες διέπονται και από Διεθνή Κώδικα Αστυνομικής Συμπεριφοράς, που είναι προσαρμοσμένος στον νομικό πολιτισμό και τα ιδεώδη της Δημοκρατίας. Όλα δε αυτά εφαρμόζονται και στη χώρα μας και αποτελούν εγγύηση για την ορθολογική δράση της αστυνομίας και για την αποτροπή κάθε αυθαιρεσίας.

 

Δεύτερον. Το πρόβλημα της εγκληματικότητας.

 Από την άλλη πλευρά πρέπει να επισημανθεί ότι,  ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που απειλούν σήμερα τις ανθρώπινες κοινωνίες, είναι  η εγκληματικότητα. Είναι δε ανησυχητική η διαπίστωση, ότι ενώ  έχουν σημειωθεί μεγάλα και σοβαρά  βήματα  στη θεραπεία ή εν πάση περιπτώσει στην επιτυχημένη αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνίας που προκαλούνται από τη φτώχεια, τις ασθένειες, τις επιδημίες, την καθυστέρηση και την  άγνοια, η σύγχρονη επιστήμη δεν έχει να παρουσιάσει μια παρόμοια ή ανάλογη επιτυχία, στη μάχη της, ενάντια στην εγκληματικότητα. Αντιθέτως, τα στοιχεία που καταγράφονται, μας  πείθουν , ότι η εγκληματικότητα αυξάνεται, και τούτο παρά τις εξελίξεις στις γνώσεις μας και στα μέσα που υπάρχουν στη διάθεση των διωκτικών αρχών  για την αντιμετώπισή της. 

Ο έχων υιοθετήσει την εγκληματική συμπεριφορά, όπως και ο Αστυνομικός,  όταν ξεκινά τη δράση του, εύχεται σύμφωνα με τον δικό του κώδικα, «όλα να πάνε καλά και το εγκληματικό του σχέδιο να επιτύχει». Παράλληλα αποδέχεται τον κίνδυνο που διατρέχει ο ίδιος και τα αποτελέσματα που μπορεί να προκύψουν από  την εγκληματική του ενέργεια. Συνήθως είναι αποφασισμένος για όλα.

Ιδού το πρόβλημα. Το οποίο σε ότι αφορά το οργανωμένο έγκλημα, την τρομοκρατία, τα μεγάλα οικονομικά εγκλήματα, τη διακίνηση και την εμπορία των ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο όπλων, τη διακίνηση λαθρομεταναστών κλπ. αποκτούν τεράστιες κοινωνικές και εθνικές διαστάσειής, όπου η αστυνομία έχοντας υπόψη όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω, οφείλει να ενεργεί με προσοχή αλλά και αποτελεσματικότητα, κάνοντας  παντού ελέγχους. Οι δε νομοταγείς πολίτες, οφείλουν να συνεργάζονται και να διευκολύνουν την αστυνομία, διότι εκτός των άλλων, το θέμα, τους αφορά άμεσα και ας μη το αντιλαμβάνονται. 

Το έγκλημα όπως αναφέρθηκε δε μπορεί και δεν πρόκειται να εξαλειφθεί πλήρως,  διότι  διακυβεύονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και πολλοί άνθρωποι και διάφορες ομάδες έχουν εθιστεί στο έγκλημα και το έχουν καταστήσει βιοποριστικό τους επάγγελμα. Μπορεί όμως να μετριασθεί σε σημαντικό   βαθμό, με την παιδεία, την ηθική διαπαιδαγώγηση την  άσκηση και εν τέλει με την αυστηρή και αμείλικτη δίωξη και τιμωρία των δραστών.

Με άλλα λόγια όπως αναφέρει και ο μέγας  Αριστοτέλης, «..Πολλοί  άνθρωποι  ζουν κατά τις επιταγές του πάθους. Και αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση, δεν υπάρχει τρόπος να τους πείσεις να αλλάξουν. Γενικά το πάθος δεν φαίνεται να υπακούει στον λόγο αλλά στη βία».

 

Πρέπει να παραδεχθούμε όλοι, ότι η χώρα μας μαστίζεται και υποφέρει από ανθρώπους αυτής τη κατηγορίας, οι οποίοι όχι μόνο δεν διδάσκονται την αρετή και τον έντιμο και σύννομο  βίο, αλλά αντιθέτως ωθούνται προς την παραβατικότητα και το έγκλημα, ως τρόπο ζωής. Μέσα σ’ αυτούς περιλαμβάνονται και τα άτυχα παιδιά που βρέθηκαν αντιμέτωπα με την αστυνομία στο Πέραμα, τα οποία μεγάλωσαν και ανατράφηκαν σε περιβάλλον όπου η ανομία και η παραβατικότητα αποτελούν… ηθικές αξίες. Εκεί υπάρχει το πρόβλημα και προς τα εκεί οφείλουν όσοι ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους αυτούς, να στρέψουν την προσοχή τους και το ενδιαφέρον τους, αντί να πυροβολούν την Αστυνομία.

Και στο ερώτημα: Με ποια πλευρά πρέπει να ταχθούμε; Η απάντηση είναι: Με καμία πλευρά. Το ερώτημα είναι ψευδεπίγραφο. Να επιλέγουμε πάντοτε την οδό της νομιμότητας, της λογικής και του κοινού συμφέροντος. 

Πηγή : https://www.poaasa.gr/